Concept
Dez Mona & B.O.X lieten zich voor deze voorstelling inspireren door het barokke oratorium, een muzikale vertelling waarin een centraal personage een reeks gebeurtenissen vertolkt om de luisteraar tot emotionele en spirituele loutering te bewegen. Recitatieven (spoken word, soundscapes, …) die het verhaal stuwen worden naadloos afgewisseld met samenzang en instrumentale stukken, terwijl aria’s (songs) de ruggengraat van het geheel vormen. Door het inzetten van die verschillende registers ontstaan tussenpozen waarin ruimte wordt gemaakt voor ontroering en contemplatie, terwijl de globale spanningsboog ononderbroken doorloopt. Maar waar traditionele oratoria reflecteren over bijbelse thema’s of klassieke mythologie kijkt
LUCY een aantal sociale thema’s in de ogen: identiteit versus gemeenschap, individualiteit tegenover samenhorigheid, activisme tegenover genoegzaamheid, en de verbondenheid, maar ook versnippering die daarmee gepaard gaan.

Als gids, muze, verteller en protagonist werd een nieuwe entiteit of personage in het leven geroepen die LUCY gedoopt werd. De oorsprong en inspiratie voor dit personage kent vele facetten:

LUCY verwijst naar ‘luciferase’, het biochemische proces dat verantwoordelijk is voor bioluminescentie, zoals bij glimwormen, vuurvliegjes, zeevonk en zelfs sommige schimmels en mossen. Het is een even fascinerend als verwarrend fenomeen: in de natuur dient het zowel als camouflage en communicatie, aantrekking en afstoting. Het is licht dat er altijd is, ook in het duister. LUCY overstijgt deze betekenis nog verder: het gaat om onze innerlijke gloed, om de drang te zien en gezien te worden, en om een lichtend voorbeeld te willen zijn.

LUCY was ook de naam die werd gegeven aan het eerste quasi volledige, menselijke skelet dat in 1974 in de ‘cradle of mankind’ in Ethiopië gevonden werd. LUCY zit dus als het ware ook in het DNA van elk van ons

LUCY is mens noch god, man noch vrouw, goed noch kwaad. Boven alles is het een gemeenschappelijke focus, zowel voor de uitvoerders als voor het publiek: terwijl ze samen doorheen een poëtische soundscape reizen worden ze ertoe gebracht om te bezinnen over wat het betekent om thuis te zijn, en wat ons verbindt als mensen.

Samengevat
LUCY is een muzikale vertelling in verschillende vormen, tonen en kleuren. Het heeft alles in huis om muziek te ‘vertellen’ zoals in een oratorium, met aria’s, recitatieven, instrumentale stukken en koralen, zonder te moraliseren en op seculiere maat, even goed ‘at home’ in kerken, theaters als muziektempels.

Achtergrond
LUCY is het langverwachte vervolg op de internationaal bejubelde ballade opera SÁGA, die in 2011 ontstond nadat Dez Mona & B.O.X een pact sloten om vernieuwende popmuziek te fuseren met barokke klankkleuren. Voor de concerten op het Prototype Festival (New York, januari 2016) had de New York Times alleen maar superlatieven over: “[…] an evening of unfailingly gorgeous music that felt exotic and familiar at once”, of nog: “[…] classy, sensual, exquisitely artful and unmistakably new”. De hybride klanktaal van Dez Mona & B.O.X is tijdloos en eigentijds; exact tien jaar later is dit nog steeds het fundament waarop LUCY gebouwd wordt.

Credits
LUCY wordt gemaakt door Dez Mona & B.O.X, in coproductie met Internationale Kunstcampus deSingel, Muziekcentrum de Bijloke, en met steun van de Vlaamse Overheid.

Dez Mona & B.O.X zijn:

Gregory Frateur (zang), Pieter Theuns (theorbe), Roel Van Camp (accordeon), Jutta Troch (barokharp), Sjoerd Bruil (gitaar), Berlinde Deman (serpent) en Kristof Roseeuw (contrabas). Voor sommige voorstellingen worden zij versterkt door Lieselot De Wilde, Lore Binon en/of Michaela Riener (sopranen).