Mattias De Craene
Peter Verhelst

 ZINAY!

Voor dichter Peter Verhelst is het woord ‘zinay’ een totem, een uitroep die zowel bescherming biedt als ruimte creëert. Het werd ook de sleutel tot zijn samenwerking met muzikant en componist Mattias De Craene. Samen zoeken ze naar een taal van woorden, klanken en rituelen.

In Zinay! wordt de dood rechtstreeks aangesproken – telkens met een andere naam. De tekst krijgt zo de vorm van een aanroeping: bezwerend, confronterend én ontwapenend. De Craenes muziek vormt de bedding: klanken rekken zich uit tot een landschap, waar vertraging en herhaling een ritueel scheppen dat door verdriet heen leidt.

Verhelst en De Craene ontmoetten elkaar jaren geleden tijdens een poëzieavond in de Bozar. Het gesprek dat toen begon – over muziek die beelden oproept, over rituelen die in onze maatschappij verloren zijn gegaan – loopt vandaag door in Zinay!. Hun samenwerking voelt organisch. In een tijdperk waarin macht, ruwheid en cynisme lijken te overheersen, grijpen Verhelst en De Craene terug naar iets dat economisch nutteloos is, maar menselijk noodzakelijk: muziek en poëzie.

Het resultaat is een half-wakkere ervaring tussen disciplines: poëzie die oplost in muziek, muziek die de woorden opnieuw uitvindt. Het is een collectieve reis door de schemerzone tussen leven en dood, waarin emoties niet verteld maar doorleefd worden. Zinay! – volgens Mattias De Craene en Peter Verhelst – is geen “schoon dingsje met een schoon muzieksje eronder.” Zinay! is een trip, een helend ritueel.